Anlatılacak o kadar çok şey olur ki bazen ama ne mümkün sıraya koyamazsın. Alıklaştıramazsın zihninde düşündüğünü; seni, beni, bizi… ancak sürekli beyin hücrelerine bi virüs misali artarak yayılır o dağınık hal…insani daha ayırır kendinden nefes almakta güçlük çektirir… Bazen hayat, kendini böyle resmettiriyor sanırım; bir “varoluşun” içinde kaybolmak… isyan etmeye doğru giderken, isyanın seni alaşağı etmesi misali…
